Opera
Een overweldigende kracht bij de hals gegrepen
Dwingt de toehoorder ademloos zijn lijden te ondergaan
Als wurgend de oude wonde bloedt
Het einde nadert
Onbedwingbare tranen in overvloed
————————-
Een dromer ontwaakt.
De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen: Ik heb gefaald.
De wereld is te groot voor mij
De idealen dood door schuld
Het schavot van de utopie
Het verlangen is wat hij zei:
Ik heb verloren, mijn waarde vriend
In de eeuwigheid was je wens.
Gedragen heb ik jou altijd gediend
Laat mij sterven, een volmaakt mens.
—————————-
De laatste steen, Rokhshana.
Daar staat ze
Opgesloten in eenzaamheid
In de schaduw van het geluk
Gestraft voor de vrijheid
Ze kijkt naar de hemel
Door een donkere schacht
Het licht is niet meer
Ontdaan van al zijn pracht
Zij huilt om Hem
Hij die beloofde het begin der tijden
Hij die zei: ‘Het komt goed, geloof mij’
Ze buigt het hoofd en ziet de steen
Van zijn handpalm verdwijnen
——————-
Hier ben ik
Eenzaam en vervreemd van liefde
Hier ben ik
Denkende een van allen te zijn
Hier ben ik
Vluchtende voor de pijnlijke realiteit
Hier ga ik
Naar mijn dromen die niet meer leven.
Keerpunt 