Gemoederen lopen op bij eerste openbare raadsvergadering in Kleve

Tijdens de eerste algemene raadsvergadering in de Stadthalle, op initiatief van burgerbewegingen komen de emoties los. De enorme impact van een groot bouwproject in het centrum van Kleve raakt menigeen hard. Een kolos van een gebouw van 120 meter lengte en vier etages hoog is teveel op het kleine stuk grond midden in het nieuwe centrum.

Op maandagavond 24 September om half acht begint de eerste openlijke raadsvergadering waarbij alle partijvoorzitters aanwezig zijn. Ruim vierhonderd burgers nemen de moeite om op deze herfstavond naar de Stadthalle te komen. De kunstenaar en activist Max Knippert staat aan de deur en deelt pamfletten uit om de burgers ertoe te bewegen, tegen het project te stemmen.

De vergadering wordt geopend door een WDR presentator. Hij verwelkomt de voorzitters van CDU, SPD, Grünen, FDP en OK, Offene Kleve. De gasten van vanavond zijn het architecten bureau Satowski en Partner en de heer Thomas Rieck van de investeerders groep uit zuid Duitsland. Een powerpoint presentatie moet de bezoekers en partijen een inzicht geven waarom juist de bebouwing van de Minoritenplatz in het nieuwe centrum doorgang moet vinden.

De bouwkavels, zoals genoemd in het plan zijn kavel 2 en kavel 3a. Deze werden door goedkeuren van de fracties samengevoegd in eerste instantie voor de bouw van het nieuwe gemeentehuis. In 2007 is dit plan voorgelegd aan het volk door middel van een referendum. Renovatie van het bestaande gebouw of nieuwbouw. De meerderheid stemde voor renovatie omdat dit de goedkoopste variant was. In 2009 brengt de gemeente het nieuws naar buiten dat renovatie zes miljoen euro duurder zal uitvallen en daarmee kostbaarder wordt dan nieuwbouw. Na veel tegenstand door verschillende fracties is er nog steeds geen beslissing genomen. Nu een groot investeerder een nieuw inkoopcentrum wil bouwen op voornoemde kavels besluiten de CDU en SPD haast te maken om de plannen spoedig door te voeren.

De powerpoint presentatie laat een enorm gebouw zien van 120 meter lang en vier etages hoog. De eerste twee etages zullen een groot electronica concern herbergen en een grote kleding discount. Deze zijn nu vertegenwoordigd in het overdekte winkelcentrum “Neue Mitte”. Tegenstanders vrezen een leegloop van dit centrum wanneer beide winkels vertrekken.

De derde en vierde etage zullen kantoren herbergen. Overigens nog zonder bestemming. Om alles af te maken komt er een ondergrondse parkeergarage. De enorme muur van 120 meter lang sluit de achterliggende winkels af van het zicht en het Turmcafe aan de Minoritenplatz zal verdwijnen in de schaduw van dit kolos. Het uitzicht vanuit het museum Haus Koekkoek, het huis van de voormalige beroemde nederlandse landschapsschilder zal niet meer geheel te zien zijn vanuit de westzijde van het voorliggende park.

De bestuursfracties CDU en SPD zijn tot dusver voorstanders en duidelijke tegenstanders de Grünen, FDP en OK. De heer Udo Janssen van het CDU sprak zeer belerend naar de burgers in het publiek. “We hebben dit toch al allemaal besproken? Waarom bent u hier nog?” De andere partij, de SPD, verweet het publiek niet met alternatieven te komen. De sfeer werd hierdoor gespannen en vanuit de publieke volgde door een aantal mensen boe geroep.

De FDP, de Grünen en OK zijn tegen het plan om deze kavels als een te verkopen. De OK ziet het liefst helemaal af van de bebouwing en de Grünen willen een veel compactere variant van het gebouw. De FDP is verrassend tegen. De duitse “VVD” zou toch juist dit projecten omarmen? Zij vinden echter dat er een opdeling moet komen van de kavel in zes verschillenden kavels. Op deze manier worden de grootinvesteerders geweerd uit Kleve en kunnen lokale investeerders, kleine bouwprojecten bewerkstelligen. Het electronica concern en de kledingdiscount blijven in de “Neue Mitte” en waarborgen daarmee de arbeidsplaatsen. De heer Siegbert Garricht van de Grünen voegt daar nog aan toe dat er ook laagbouwwoningen beschikbaar moeten komen. Mede gelet op de nieuwe universiteit aan de overkant van de Minoritenplatz zou dit een goede aanvulling zijn op het tekort aan woningen voor studenten.

De universiteit: “Hochschule Rhein Waal”, is afgelopen week geopend en biedt plaats aan vijfduizend studenten met voertaal engels. Wil men deze groep in het weekend in de stad houden dan zal de gemeente toch echt met een beter plan moeten komen.

Om half tien loopt de vergadering ten einde en de conclusie is eenvoudig. Uit het applaus blijkt dat de meerderheid van de aanwezigen tegen is. De tijd laat het echter niet toe om de alternatieven te bespreken. Er moet dan ook een vervolgvergadering plaatsvinden waar andere varianten besproken kunnen worden.

Buiten de Stadthalle hebben een aantal mensen te kennen gegeven dat ze zeer sceptisch zijn over het voornemen van het bestuur om de bezwaren mee te nemen in de volgende raadsvergaderingen. Over het gemeentehuis wordt niet meer gesproken.

De wolf slaat weer toe.

Voor de zoveelste keer heeft de grote boze wolf getracht het leven te beroven van een meisje, Roodkapje genaamd, en haar grootmoeder. Het was de plaatselijke jager die tussenbeide kwam om het sprookje wederom tot een goed einde te brengen.

Roodkapje had, naar het schijnt, de opdracht gekregen om een mand met eten en drinken naar haar grootmoeder te brengen in het grote donkere bos. Om welke grootmoeder het gaat is niet bekend. De getuige ter plaatse spreekt alleen over een moeder  van Roodkapje en niet over een vader. We mogen aannemen dat het hier om de grootmoeder van moederszijde gaat.

Bij aankomst klopte Roodkapje aan de deur van het rustieke huisje, gelegen in het donkere bos. De grootmoeder riep haar binnen om vervolgens het meisje aan haar bed te ontbieden. Achteraf blijkt dat Roodkapje de situatie niet vertrouwde en stelde enkele kritische vragen zoals; Oma wat heeft u grote oren en waarom heeft u zulke grote tanden? Juist op het moment dat Roodkapje wilde vluchten sprong de grote boze wolf, vermomd als grootmoeder uit het bed. Hij vrat haar met kapje en al op zodat ze samen met haar grootmoeder gevangen zat in de buik van de wolf.

Naar blijkt, ging de wolf een dutje doen en zijn gesnurk trok de aandacht van de jager die in de buurt van het huisje was. Naar eigen zeggen ging hij binnen en trok zijn mes. Hij twijfelde geen moment en bevrijdde Roodkapje en haar grootmoeder door de buik van de slapende wolf open te snijden.  Nadat zij met vereende krachten de buik van de wolf volgestopt hadden met stenen naaide de jager de buik vakkundig dicht. Het drietal besloot om de wolf achter te laten en het bos in te trekken.

Enkele uren later werd de wolf wakker en bewoog zich richting de waterput om te drinken. Het gewicht van zijn buik sleurde hem de diepte in, aldus de patholoog anatomen, de heren Grimm.

Roodkapje en grootmoeder meldde aan onze bron dat zij het onbegrijpelijk vinden om na 150 jaar nog steeds de truc van de wolf niet door te hebben.

De passage van de dood

De stilte is wat het meest opvalt op deze plek aan de rand van het kleine stadje Kleve op ongeveer dertig kilometer afstand van de nederlandse grens. Ruim tweehonderd jaar geleden werd hier de eerste overledene begraven op de  Stadt Friedhof.
Tussen de glooiende heuvels met zijn vele loofbomen voeren de rustieke paadjes langs imposante en kleinere graven.  De hoofdingang aan de Merowingerstrasse verwelkomt de vele bezoekers die hier dagelijks hun dierbaren komen groeten. Hetzij  om de kaarsjes weer aansteken of het graf  te ontdoen van de vele bladeren. De herfst is ook hier aangekomen.
Hier bij een zij ingang aan de Königsallee neem ik plaats tegen  een  muurtje. Al die keren dat ik hier voorbijliep zijn het vooral de oude mensen die via deze poort een vluchtige groet aan de overledenen brengen. Een klein hek net achter een grote lindeboom. Twee auto’s staan half op de stoep geparkeerd op een plek waar een verkeersbord aangeeft dat hier een parkeerverbod is.
De rust wordt ruw verstoord door een hoog snerpend geluid van een scooter. Omdat ik niet snel genoeg opzij ga beweegt de bestuurder de gashandle een paar keer op en neer. Ik doe een stap naar achteren en laat hem door. Met volle vaart verlaat hij de rustplaats en het geluid ebt langzaam weg en maakt weer plaats voor de stilte.
Overigens is het heel normaal dat passanten die een stukje af willen snijden, via de begraafplaats de kortste route hebben gevonden. Iets wat je in Nederland niet snel ziet. De hondenuitlaatservice heeft hier ook het ideale plekje gevonden voor haar roedel honden. De bezoekers van deze begraafplaats schijnt het allemaal niet te deren.  Zij zijn bezig met het verdriet of de zorgen dat het lichtje op het graf nog wel brandt.
De volgende bezoeker dient zich aan. Een klein zwart autootje wordt scheef op de stoep geparkeerd. De oude man probeert zich uit de auto te wurmen. Het valt op dat zijn houten been hem behoorlijk in de weg zat bij het uitstappen. Hij beweegt zich door middel van twee loopstokken naar de achterkant van zijn auto. Een hark, gieter en nieuwe kaarsjes zijn  de bijdrage voor vandaag. Een paar meter verderop stopt een grote grijze mercedes. Volgens mij de meest geziene bezoeker. Met de handen in zijn zakken van een cremekleurige jas en een pet ver over zijn voorhoofd loopt hij voor de zoveelste keer de begraafplaats van Kleve op.  De man met het houten been en verbeten gezicht komt na vijf minuten weer terug.
Elke bezoeker heeft zijn eigen verhaal.  Of het nu een bezoek is aan de overledene, het schoonmaken van een graf, de hond uitlaten of de snelste weg naar huis. Allemaal hebben ze hun eigen redenen om hier te komen.