Recensie voor manuscript “Arabische Lente”

Van Syrie kenner Hajji Oscar A.M. Bergamin,
voormalig eindredacteur Buitenland “Südostschweiz”, Lid van de Frontline Club London, lid van de Afghanistan Foreign Press Association

«Het is gewoon een kwestie van overleven, begrijp je?» zegt hoofdpersoon Khaled in Frank Beukens «Arabische Lente» in het theehuis.
Wat is Revolutie? Wat is Burgeroorlog? Het is allemaal «gewoon een kwestie van overleven».

Wat doen mensen tijdens een revolutie of burgeroorlog?  Tachtig procent van de tijd zijn de mensen bezig met eten, drinken, slapen, water halen, inkopen, koken, thee drinken, sigaretten halen… Saai of spannend? Het is gewoon een kwestie van overleven. In deze tachtig procent van de dag, dus 19 uur, wordt er geleefd, geliefd, gefilosofeerd en overleefd.

«Waarom zijn de kinderen toch zo druk?» vraagt Khaled terwijl hij zich eigenlijk meer zorgen maakt door de politie te worden opgepakt. Frank Beukens «Arabische Lente» is een mooi liefdesverhaal dat plaats vindt in de bizarre omgeving tegen de achtergrond van de Arabische revolutie.

Geschreven  in 2011, midden in de revolutie, koos Frank Beuken voor de titelpagina in een macaber vooruitzicht – alsof hij de toekomst al wist – een Scene uit Damascus, 2012 is dit vooruitzicht tragischer wijze meer dan waar geworden.

Wil de schuldige opstaan.

De genocide in Armenië door Turkije. De massaslachting van Indianen door het Amerikaanse leger en de vernietiging van Hirosjima en Nagasaki. De genocide van Sebrenica door Servië Het bloedbad in Rwanda door de Hutu’s en veruit de grootste genocide in de geschiedenis is de dood van meer dan zes miljoen mensen door de Nazi’s in Duitsland. Een gebeurtenis waar de jonge Duitser nog regelmatig mee geconfronteerd wordt.
Nog altijd zijn er mensen, overal ter wereld, die een probleem hebben met Duitsland vanwege hun gedrag in de Tweede Wereldoorlog. De jonge duitser wordt nog regelmatig aangesproken voor de fouten die hun grootouders hebben begaan. Herhaaldelijk  moeten de jongeren zich verdedigen in discussies met niet Duitsers over 1940 – 1945. Een discussie waarin zij helemaal niet betrokken willen worden.  Ze hebben echter geen keuze want uit de weg gaan kan ze duur komen te staan. In het ergste geval zelf beschuldigd worden van nazisme.

Van 1933 tot en met 1945 hebben de Nazi’s getracht een totalitair system en een wereldrijk te creëren. Het Derde Rijk. Adolf Hitler was vastberaden om in de voetsporen te treden van de grote Romaanse leiders die heersten over Duitsland in het Eerste Rijk en de leiders van het Tweede Rijk aangevoerd door de Pruisische koning Willem I. Na de Franco – Pruisische oorlog van 1870 tot 1871.
De term Derde Rijk komt van de schrijver Arthur Müller van den Bruck in 1923. We mogen aannemen dat Hitler zich door hem heeft laten inspireren en zijn frustratie over de slappe houding van de Weimar Republiek.
Deze republiek, een parlementaire democratie, opgericht na de Eerste Wereldoorlog werd ten val gebracht door Hitler. Leider van de Nationaal Socialistische Duitse Arbeiders Partij.

De Tweede Wereldoorlog overtrof alle voorgaande grote oorlogen en de hel  barstte los. Hitler wist precies hoe hij de ellende waarin de duitsers verkeerden kon gebruiken om zijn populariteit sterk te laten groeien. Hij beloofde het volk banen, een gezonde economie en een machtig land met veel invloed in de wereld. Dit is precies wat hij deed maar op een manier die niemand had durven denken. Hitler wilde zijn Derde Rijk tegen elke prijs.

Hij beschuldigde met name de joden voor de armoede in Duitsland. Zijn frustratie naar deze bevolkingsgroep was groot vanwege hun succes in de zakenwereld. De joden wisten altijd van niets iets te maken en zodoende hun families te behoeden voor armoede. Voor Hitler was dit de ideale kans om hen als schuldigen aan te wijzen voor de ellende die heel het land onderging.
Wanneer de enorme wapenindustrie een heel arsenaal aan oorlogstuig heeft geproduceerd veroverde hij het grootste deel van Europa met zijn “Blitzkrieg.” De Europeanen leefden meer dan vijf jaar onder het juk van de onderdrukker. Zeven mijloen mensen ( 6 miljoen joden, 1 miljoen zigeuners, polen en andere bevolkingsgroepen) werden systematisch vermoord door de Nazi’s. In deze vijf jaar stierven er 47 miljoen burgers voordat de bevrijding van Europa in gang werd gezet door de geallieerden vanuit het westen en het oosten. Het einde van de bloedigste oorlog in de geschiedenis is in 1945 een feit.

 

De eerste na-oorlogse Kanselier, Konrad Adenhauer, realiseerde zich in welke situatie het land verkeerde na het ineenstorten van het Derde Rijk. Het was zijn zware taak en plicht om Duitsland er weer bovenop te helpen. De enorme schuldenlast aflossen en tegelijkertijd de economie weer opgang brengen. Zonder de Amerikanen en hun hulp programma voor Europa, het Marshall Plan, was dit nooit gelukt. Vanaf 1948 heeft de VS miljarden dollars geinvesteerd om de economieeen weer draaiende te krijgen. Sinds 1952, acht jaar na dato durfden de Duitsers weer hoop te hebben voor de toekomst.

De nieuwe strategie van Duitsland begon zijn vruchten af te werpen. Hard werken om het land weer op te bouwen en het zich bewust worden van de enorme schade die Hitler heeft aangericht in binnen- en buitenland. De nieuwe generaties leren op school wat WOII veroorzaakt heeft en hoe ze daar mee om moesten gaan. Ook leerden ze omgaan met de haatgevoelens van veel landen jegens hen en de duitser stelde zich altijd gematigd op. Pas sinds het millenium uitten ze hun gevoel van trots weer. Ze zwaaien hun vlaggen in grote aantallen bij sportevenementen en geloven weer in de kracht van Duitsland. Ze hebben van het verleden geleerd en de last van schuld tientallen jaren bij zich gedragen. Iets wat vele andere landen nog nooit hebben gedaan.
Nog geen jaar  na WOII hebben Nederlandse militairen  tot 1949 meer dan 30.000 tegenstanders vermoord in Indonesie om de monarchie weer te installeren nadat de Japanners in 1945 het land hadden verlaten. Tot de dag van vandaag wordt hier met geen woord over gerept in de geschiedenisboeken van Nederlandse scholen. De eerste officiele excuses volgden pas in 2011. De meeste jongeren weten helemaal niets over de genocide gepleegd door moordlustige nederlanders in Indonesie. In Engeland leren kinderen over het eens zo machtige Verenigde Koninkrijk maar helemaal niets over de gruwelijkheden begaan in Ierland, Schotland en overzeese kolonies. Of Oostenrijk die gebukt ging onder een dictatuur door de Kanselier Engelbert Dolfuss van 1933 tot 1938. In dat jaar werd het  geannexeerd door Nazi Duitsland en vele oostenrijkers kozen openlijk partij. En Italie, waar nog steeds veel aanhangers van Mussolini bestaan. Een dictator en vriend van Hitler. Tien jaar geleden reed ik richting Napels en tijdens een tankstop zie ik een rek vol met Mussolini bustes bij de ingang staan.
Zo zijn er nog een hondertal landen in de wereld die verantwoordelijk zijn voor volkerenmoorden maar tot de dag van vandaag alles verzwijgen. Dan kunnen we gerust stellen dat Duitsland heeft afgerekend met het verleden. Ze zijn door het stof gegaan, afgerekend met het verleden en nu kijkt men vooruit zonder schuldgevoel.

Vrijheid versus Onderdrukking

De televisie stond hard aan en de nieuwslezer van Al Jazeera bevestigde het bericht dat onderaan het scherm voorbij kwam: “GADDAFI FOUND”. Is dit echt waar? Ik zet mijn smartphone aan om andere bronnen te vinden. Ja, het is bevestigd:  Muanmar Khadaffi is gevangen genomen in Sirte en kort daarna overleden.

Een typisch Europese reactie : “Waarom hebben ze hem vermoord? Het was totaal overbodig. Ze hebben hem levend gevangen en hij moet in de rechtbank verantwoording afleggen voor wat hij heeft gedaan.” Onder normale omstandigheden ben ik het hier zeker mee eens maar onderschat nooit de emotie van mensen die dicht bij de vrijheid staan. Ik ben tegen de doodstraf maar de snelle dood van Khadaffi was bijna onvermijdelijk om verder bloedvergieten te voorkomen. Zolang hij leefde, zouden de Khadaffi aanhangers  door blijven gaan met het doden van onschuldige mensen.

Khadaffi besloot terug te gaan naar de plaats waar hij geboren werd. Sirte. Hij kon naar de woestijn, hij kon naar bepaalde trouwe Touareg stammen gaan.Ze waren bereid hem te beschermen. Hij had genoeg geld om de nieuwe regering in Tripoli jarenlang te dwarsbomen. Waarom ging hij terug naar Sirte?

Het probleem met machtige mensen is dat ze het realiteitsgevoel verliezen. Niemand zal nee  durven zeggen tegen hen.Alles wat hij zegt moet uitgevoerd worden. Zijn woord is Gods woord. Dit is wat dictators geloven. En als een paar mensen van Benghazi besluiten om  de eerste protesten in Tripoli op 17 februari over te nemen maakt het hem furieus. Hoe durven ze op te staan ​​tegen mij? Wie zegt er nee tegen mij!? Hij is diep beledigd en denkt alleen maar aan wraak. Zag hij het ​​gevaar van een mogelijke revolutie? Nee, ik denk het niet. Hij wilde de weinige opstandelingen gevangennemen en dacht dat het daarmee klaar zou zijn.Hij kon zoals gewoonlijk aan de macht blijven totdat zijn zoon Saif al-Islam Gaddafi de volgende dictator  zou worden.

Voor wie het nieuws volgde op een van de internationale nieuwszenders kon zien hoe Saif al Islam zichzelf profileerde als de mogelijke nieuwe leider. De man die zo vriendelijk was voor de westerse wereld. De man die de enige was met een menselijk gezicht werd nu het beest zelf. In feite streden alle  zoons van Khadaffi om een mogelijke opvolger van hun vader te worden. Niemand zag de realiteit of de mogelijke gevaren. Alleen maar omdat de hele familie geen idee hadden van de ellende onder de bevolking. Ze wilden het niet zien en daarom was het er niet.

Het eerste wat bij me opkwam, toen ik hoorde dat de vrijheidsstrijders hem gevonden hadden in een put of gat in Sirte was Saddam Hoessein uit Irak. Ook gevonden in een gat. Ik heb het maanden geleden  al een keer geschreven in een ander artikel. Deze dictators kopiëren van de anderen. Alsof ze dezelfde beknopte handleiding hebben hoe  ze zich moeten gedragen tegen de mensen die vrijheid willen.

Het westen, waar een  veel hoger niveau van vrijheid is , is cynisch als altijd. “Wat zal er nu gebeuren? Gaan  de radicale islamitische groeperingen de macht over nemen?”  Hetzelfde opperde men  met Tunesië en Egypte. Of  is het misschien dat ze zich afvragen of enorme olie-contracten wel veilig gesteld zijn? De  westerse alliantie NAVO heeft een groot aandeel in de strijd gehad door doelen van Khadaffi over het hele land te bombarderen. En ja, ik geloof dat de vrijheidsstrijders nooit zo snel en ver zijn gekomen zonder hun hulp. We mogen respect hebben voor bepaalde westerse landen omdat ze  de vrijheid van Libië hebben ondersteund.

Het enorme voordeel dat Libië geniet in tegenstelling tot Egypte of Tunesië is het ontbreken van het oude systeem. Niets is er meer van over. Geen militaire-, en politie elite, geen corrupte politici, geen Khadaffi aanhangers. Niets. Ze kunnen het land van de grond af aan opbouwen. Het werk zal zwaar worden, maar vrijheid in Libië met een democratisch gekozen regering zal waarschijnlijk eerder komen dan in elk ander land in de Arabische wereld.

Libya Al Hurra!

Reacties

Hoe kan het zijn dat men snel reageert op berichten over Israel en Palestina en een genocide in Afrika wordt genegeerd?

De genocide van Ogaden

Van genocide weten we allemaal dat het een van de ergste verschrikkingen is die voorkomt in de wereld. Het doelbewust uitmoorden van een bevolkingsgroep. Ogaden is voor de meeste lezers totaal onbekend. Toch vindt hier een van de ergste rampen plaats. Mensen worden opzettelijk verstookt van voedsel en water om uiteindelijk dood te gaan onder erbarmelijke omstandigheden. Het gebeurt onder onze ogen en de gruwelijkheden breiden zich uit.

Denan is een vluchtelingenkamp in het gebied Ogaden, gelegen in Ethiopie. Een gebied hoofdzakelijk bewoond door mensen van somalische afkomst. Ooit was het een kolonie van Italie en later is het door de engelsen onderverdeeld bij Groot Somalie. In de vele oorlogen, tussen Somalie en Ethiopie was Ogaden de inzet en het slagveld van deze gevechten. in beide landen  is de bevolking van Ogaden was niet welkom waardoor zij opgesloten zijn tussen de twee strijdende partijen. Officieel behoort het gebied nu aan Ethiopie maar zij hebben het gebied geheel afgesloten. Ze weigeren om elke vorm van hulp toe te laten. Geen enkele hulporganisatie mag het gebied in van de autoriteiten. Met vreselijke gevolgen voor de vluchtelingen.

De situatie in het vluchtelingenkamp Denan is schrijnend. Er heerst grote droogte, er is geen voedsel, water en medische zorg. De medicijnen beschikbaar voor de 7000 vluchtelingen staan op een klein tafeltje. Dagelijks komen er gezinnen aan in het kamp. Sterk uitgedroogd en mager tot op het bot. Gezinnen vertrekken van hun thuisgebied met 5 kinderen maar komen aan in het kamp met 3 kinderen.De voetreis kan tot 20 dagen duren door een vlak uitgestrekt gebied waar de hitte niet om uit te houden is.  Elk dorp waar ze langskomen smeken ze voor voedsel en een beetje water.

Een journalist van CNN is het gelukt om in het kamp te komen en de gruwelijkheden te filmen. Zie video. Hij gaf zijn eten en drinken aan een vrouw die niet meer zelfstandig kon zitten van de honger en dorst. In de buurt staat een schuur met nog een aantal zakken graan maar de grote waterreservoirs zijn leeg. De overgebleven graan is voor de nieuwkomers die dagenlang niets te eten hebben gehad om ze enigzins te kunnen helpen. Maar dan is er niets meer en moeten ouders lijdzaam toezien hoe hun kinderen een voor een sterven.

Elke dag aan het einde van de middag gaan de mannen net buiten het kamp een graf graven voor de nieuwe slachtoffers die de dag niet overleefd hebben. Ook zij weten dat het voor hen niet lang meer zal duren….

…………, wie zorgt er dan voor dat ook zij waardig begraven kunnen worden?