Paarden aaien

Wij lopen door het centrum van Den Haag, en daar zien wij een draaiorgel, getrokken door een allerliefst oud paard.

“Kijk!”zeg ik tegen mijn dochtertje, en wij lopen beiden naar het paard toe. Ik haal haar over, het paard te aaien. Zij vindt het spannend, maar toch zet zij door en aait het oude dier over zijn hoofd. Iets later, tijdens onze wandeling, zeg ik: “Leuk hè? Heb je weleens een paard geaaid?”

“Ja” zegt mijn dochter.

“Wanneer dan?”

“Daarnet nog…”
Afijn, we lopen verder. Enkele minuten later komt zij terug op het paarden aaien. “Maar, elke maandag, wanneer wij gaan wandelen met de klas, dan komen wij langs een paardenweide en daar mogen wij dan de paarden aaien.” “Oh, dát is leuk” antwoord ik. Zij vervolgt: “Maar soms aaien wij de paarden niet.” Ik vraag haar: “Wanneer dan niet?”

Zij: “Als de paarden er niet staan…”