De grote beuk van B.C. Koekkoek

De grote beuk voor kasteel Mooijland, tussen Kleef en Kalkar werd door Barend Cornelis Koekkoek in 1840 vereeuwigd met olieverf op doek. Bestaat deze beuk nog of alleen op dit schilderij?

Ongeveer een maand geleden was ik vanuit Kleve onderweg naar Kalkar. Links doemt kasteel Mooijland op boven de grote loofbomen. Bij de rotonde aan de Kalkarerstrasse rijd ik meestal rechtdoor maar deze keer nam ik de eerste afslag om via de Moyländer Allee naar de Alte Bahn te rijden. Kasteel Mooijland achterlatend.

In een flauwe bocht staan twee oude bomen. Een beuk en een eik.Alsof zij de enige twee overlevenden van de tijd zijn en nu omringd worden door jonge bomen. De beuk heeft een enorme misvormde knots. Dichterbij gekomen ziet men hoe de beuk zijn wonden heeft gelikt. Een grote afgebroken tak is enigzins geheeld en een nieuwe tak heeft zich tussen de knots en de stam naar buiten geduwd.

De Allee, nu geasfalteerd, maakt een flauwe bocht om de twee oude bomen heen. Dit vertoont veel overeenkomsten met het schilderij van Koekkoek. Nu weet ik dat het perspectief op het doek niet helemaal klopt maar op onderstaande foto ligt het kasteel recht vooruit. Dit is helaas niet meer te zien vanwege de begroeiing.

Op de voorgrond staat een eik en verderop een beuk. De takken van de beuk staan net zo chaotisch als de beuk van Koekkoek. De afgebroken tak is nog altijd te zien.

Vermoedelijk is deze boom rond 500 jaar oud. Dit zou betekenen dat de beuk in 1840 ongeveer 350 jaar geweest zou zijn. Een kenner zou dit moeten bevestigen.

Het kan zijn dat ik mij vergis maar de positie komt overeen met het schilderij. Is het de oude beuk van Barend Cornelis Koekkoek of bestaat deze alleen nog op dit ene schilderij?

Voor Cleve – Expositie Elena Boccoli

Op donderdag 7 november 2013 was de officiele opening van de expositie: Für Cleve. Maar liefst 80 genodigde gasten werden ontvangen bij Heicks und Teutenberg aan de Fischmarkt in Kleve.  De kunstenares Elena Boccoli  laat 13 van haar werken zien aan het grote publiek. De gastvrouw, Sigrun Heinzel sprak lovende woorden over de uiteenlopende schilderijen die tot en met 15 januari 2014 te bewonderen zijn. 

Elena Boccoli, geboren in Maasbracht, Nederland. Dochter van een italiaanse vader en een nederlandse moeder. Ze groeide op in Italie, Posada Sardinie en later in Piemonte. In 2000 kwam zij weer terug naar het noorden en vestigde zich in Kranenburg Duitsland. In 2004 verhuisde zij naar Kleve. Hier woont zij sindsdien en hier namen haar artistieke bezigheden pas echt vorm.

Haar voorbeeld is onder andere Hundertwasser. Waar het begon met het naschilderen van de typische veelzijdigheid en kleuren van Hundertwasser was de verandering en ontwikkeling goed te zien. Van abstract naar surrealistische afbeeldingen. De vele bezienswaardigheden van Kleve zijn door haar vereeuwigd.

Kleve is een kleine stad op circa 30 kilometer van Nijmegen. Door de eeuwen heen kent de stad een nauwe verbintenis met Nederland. Het was de stadhouder Johan Maurits die in de 17de eeuw de weelde aan deze stad gaf. In de 19de eeuw verhuisde de nederlandse schilder Barend Cornelis Koekkoek naar Kleve. Hier liet hij Belvedere bouwen en twee jaar later het stadspaleis. De grote villa’s  die direct opvallen wanneer men via de Tiergartenstrasse de stad binnenkomt zijn allen van nederlandse architectuur. Nagenoeg de gehele benedenstad werd bewoond door welgestelde nederlanders terwijl de “Klevenaar” meer in de bovenstad woonde. Halverwege de 19de eeuw veranderde Kleve weer in een zogenaamde burgerstad.

Elena Boccoli heeft meerdere architectonische hoogstandjes van Kleve afgebeeld. De Schwanenburg,  De

Schützenhaus

Stiftskirche, Haus Koekkoek of het Schutzenhaus.Laatstgenoemde is helaas een aantal jaar geleden verloren gegaan. Zij laat het huis weer herleven in een kleurenpracht. De Elsabrunne van Karl-Henning Seemann, Het Schüsterken van Jupp Brüx zijn allen een ode aan deze stad.

Het zijn met name de schilderijen over Kleve die direct opvallen wanneer men bij Heicks und Teutenberg binnenkomt maar een gedeelte is weer van een geheel andere stijl. Mij doet het denken aan de pop-art van de jaren 60. Deze aparte groep is het bekijken zeer zeker waard. Hiermee toont de kunstenares aan dat zij breed georienteerd is.

De vernissage begon om half acht in de avond en rond zeven uur stonden de eerste gasten al voor de deur. Kort voor de officiele opening stroomde de zaal vol met de meest uiteenlopenden mensen. Jong en oud. Zakenmensen, kunstenaars,gepensioneerden enz. De gastvrouw Sigrun Heinzel opende de expositie met een korte impressie over Elena Boccoli. Daarna kwam zij zelf aan het woord waar zij haar dank uitsprak voor de massale opkomst van gasten. Mannfred Hendricks componeerde  de muziek bij de schilderijen en voerde ons mee in zijn pianospel langs elk schilderij. De catering was prima verzorgd door Heick und Teutenberg. Drankjes en hapjes werden volop aangeboden. Om tien uur was de avond helaas alweer voorbij. Nagenoeg iedereen was zeer te spreken over de schilderijen en een aantal potentiele kopers dienden zich reeds aan.

De expositie duurt nog tot 15 januari en is dagelijks te bezoeken van 07:00 tot 18:00