Dodenherdenking anno 2012

De burgemeester van de gemeente Bronckhorst vindt dat het dit jaar tijd is om verder te kijken op de dodenherdenking van 4 Mei. In de plaats Vorden van dezelfde gemeente ligt een oorlogsbegraafplaats. Hier liggen niet alleen de gevallen geallieerden soldaten maar ook een tiental Duitse soldaten. Aan deze groep is nooit aandacht besteed omdat ze nou eenmaal soldaten van de vijand waren.

Het waren jonge jongens die verplicht moesten vechten in de allesvernietigende Blitzkrieg van Hitler. Net zo min als de geallieerde soldaten hadden zij geen keus. Ze moesten en wie niet ging werd tegen de muur gezet als landverrader en deserteur.

Vorden is vooral bekend vanwege zijn historie. Een tiental kastelen vertellen de geschiedenis van dit plaatsje. In de buurt van Eibergen is er veel verkeer over en weer tussen Duitsland en Nederland. Vele bezoeken regelmatig het stadje Vreden over de grens en vice versa. Voor de economie is het in de grensstreek van belang dat beide landen zaken doen met elkaar. Een goed voorbeeld hiervan is de stad Nijmegen en de stad Kleve. Zelfs ten tijde van de oorlog hielden deze betrekkingen niet op. Het dagelijkse leven ging gewoon door. Families die aan beide zijden van de grens woonden en altijd met elkaar hebben samengeleefd.

De burgemeester vindt het een nobel gebaar om ook stil te staan bij de Duitse graven. En waarom niet? Het waren ook mensen die huis en haard moesten verlaten om vervolgens gedood te worden in deze bloedige oorlog. Ik vind het al onbegrijpelijk dat er niet eerder een burgemeester is opgestaan met dit idee. Het komt de betrekkingen in de grensstreek ten goede en hiermee laat men zien dat de slachtoffers ook gezamelijk kunnen worden herdacht.

Nu is het Federatief Joods Nederland naar de rechter gestapt omdat zij dit ongepast vinden. Ook het joodse actiecomité Tradition is Our Future dreigt met acties en zelfs het Simon Wiesenthal Centrum in Jeruzalem heeft harde kritiek geuit op de burgemeester van Bronckhorst.

Al deze commotie om een tiental dienstplichtige soldaten die omgekomen zijn. Zij mogen van de joodse groeperingen niet herdacht worden tegelijkertijd met alle andere slachtoffers. Waarom niet? Is dit wederom een poging van deze actiegroeperingen om de nationale dodenherdenking te gijzelen? En zijn we niet in een tijd beland dat we kunnen stilstaan bij alle slachtoffers die omgekomen zijn in de Tweede Wereldoorlog en de oorlogen die daarop volgden?