De invloed van de krant en Napoleon

Vanaf het moment dat kranten echt in grotere oplagen werden verspreid in de belangrijkste steden van Europa werd er al invloed uitgeoefend op de mening van de lezer. Alleen al door berichtgeving van bijvoorbeeld de machtsverhoudingen in een stad of land kon de lezer doen besluiten een bepaalde kant te kiezen. Het is dus ook niet zo verwonderlijk dat Napoleon hier het volgende over zei:

“Vier vijandige kranten zijn meer te vrezen dan duizend bajonetten.” – Napoleon Bonaparte

Vanuit propaganda overwegingen gaf Napoleon opdracht om vele krantenuitgeverijen te laten sluiten. Zo had hij het monopolie op de berichtgeving die hij soms zelf schreef. Hij gaf de opdrachten aan de kranten wat zo moesten publiceren. Zo kon alleen hij bepalen wat het volk te horen zou krijgen over de veldslagen.

Misschien denkt u dat het allemaal wel zal meevallen en dat verschillende kranten elkaar in evenwicht houden met de manier van berichtgeven. Maar is dat ook zo? Napoleon dacht daar duidelijk anders over.

Hij zorgde voor een waar schrikbewind in Afrika,Midden Oosten en Azie.Hij werd door velen in Europa als de grote bevrijder gezien omdat hij onder andere een soort van sociaal stelsel invoerde voor een meerderheid. Aan de andere kant was hij erg hard voor zijn tegenstanders. Door grip te houden op de berichtgeving kon hij juist het laatste uit de kranten houden.

De franse veldheer stond hierin zeker niet alleen en zelfs heden ten dage gebeurt het met regelmaat van de klok. Hoe vaak horen we niet dat kritische journalisten monddood gemaakt worden. Dat ze letterlijk voor hun eigen huisdeur vermoord worden. Sinds het jaar 2000 zijn er reeds velen vermoord waaronder in 2006 de bekende criticus van Poetin,Anna Politovskaja. Poetin ziet de media als bedreigend voor zijn status omdat ook hij beseft dat de media voor hem gevaarlijker kan zijn dan een sluipmoordenaar.

Nog meer recentere voorbeelden zijn de opstanden in het midden oosten en Afrika. Zo werd tijdens de opstand in Tunesie en Egypte meermaals de toegang tot sociale mediasites zoals facebook of Twitter geregeld verstoord door respectievelijk Ben Ali en Mubarak. Gaddafi,  leider van Libie beseft heel goed dat de media waaronder de internationale nieuwszenders een belangrijke bondgenoot zijn van de opstandelingen en heeft de zender Al Jazeera al kort na het uitbreken van de opstand verstoord. De zender in het gebied rondom Tripoli en Sirte,de 2 steden die hij nog in handen heeft, is niet meer te zien. Alleen de staatstelevisie is nog  te ontvangen die Gaddafi geheel onder controle heeft. Een typisch voorbeeld is wanneer de staatstelevisie zegt dat een stad zoals Brega in handen is van de regeringstroepen kan Al Jazeera de wereld laten zien dat dit niet het geval is.

Conclusie: Napoleon heeft gelijk een is de media een geduchte tegenstander of medestander.

De journalist

Het overgrote deel van de bevolking heeft altijd wel zijn mening klaar.Dit geldt dus ook voor journalisten.

Raymond van den Boogaard: “Journalistiek,en ook de parlementaire journalistiek is in menig opzicht een dienend, om niet te zeggen een beetje lullig beroep.Je staat daar maar met je opschrijfboekje, hengelend of een van de machtigen der aarde je misschien te woord zou willen staan,zodat je je broodwinning kunt beoefenen.”

Lange uren, lange dagen kunnen soms demotiverend werken wanneer er uit al dat wachten geen nieuws komt  of te weinig om te vermelden. Dan besef je dat je daar de hele dag gestaan hebt en geen cent verdiend en weet je dat je de volgende dag weer klaar moet staan voor het nieuws waar je op hoopt.

Aan de andere kant geniet je veel vrijheid. Als free lance journalist kan je het nieuws uitzoeken aan de hand van populariteit of juist heel gespecialiseerd. Daarbij leer je de mensen die je interviewd kennen en ben je een van de weinigen die bijzondere mensen ontmoet. Kijk naar de TV en je kan in het parlementaire circuit veel journalisten bij naam noemen.

Dus journalistiek is absoluut geen “lullig beroep” maar juist een heel dankbare baan. Je maakt bekend aan het land wat meningen of opvattingen zijn  van bijvoorbeeld een minister. Je weet dat de lezers dat nieuws in zijn/haar krant wil hebben. Daar staat jouw naam onder. Dienend is het ook maar in weinig opzichten want als journalist heb je veel mogelijkheden om je mening weer te geven in het nieuws.

Heeft de krant toekomst?

Al vanaf het allereerste begin is het voortbestaan van de krant aan de orde geweest.

Hetzij door oorlogen, belastingen, minder abonnees en teruggelopen inkomsten. Het feit blijft dat er nog steeds kranten bestaan met veel lezers. Sinds de krant toegankelijk werd voor iedereen, heeft men de behoefte geinformeerd te worden over zaken die actueel zijn in de regio alswel daarbuiten. Veel sceptici meenden in de jaren 70 dat de krant het onderspit zou delven ten opzichte van de TV en eind jaren 90 voorspelde men zelfs het einde van de krant na de overweldigende opkomst van internet.

De 20^ste eeuw is een era geweest van veel nieuwe uitvindingen die zijn weerga niet kende; een vliegtuig, auto, TV, computer, video. Allemaal uitvindingen van de laatste 100 jaar en ze zijn nog steeds volop aanwezig omdat men tijdig aanpassingen doorvoert wat in het tijdsbeeld past.

De krant kende ook vele veranderingen. Eerst werd de inhoud drastisch aangepakt door aantrekkelijker nieuws te brengen en betere nieuwsvoorzieningen uit het buitenland, binnenland en regio. Later gingen veel uitgevers over op tabloid formaat en kortere berichtgeving omdat dit beter paste in het drukkere bestaan van de mens. Avondkranten kozen er steeds meer voor om in de ochtend uit te komen omdat de lezer in de middag en avond eerder geneigd is om de TV aan te zetten. Doch in de ochtend kiest men veelal voor de krant op tafel.Ook meer vrouwen gingen werken en werd dus ook deze lezersgroep kleiner.

De grootste lezersgroep is de leeftijd van 40 jaar en ouder terwijl jongeren minder interesse hebben in nieuws of het sneller en korter tot zich willen nemen.Voorbeelden daarvan zijn Internet,TV en kranten als Metro en Spits.Toch zullen deze jongeren uiteindelijk ook tot de grootste lezersgroep behoren naarmate zij ouder worden.De huidige veertigers hebben in hun jeugd ook veel minder de krant gelezen en lieten zich over het algemeen informeren door de televisie.

Het nadeel van media zoals TV en internet geven vaak maar op beperkte schaal achtergrond informatie.Dit betreft vooral zaken die erg populair zijn bij de kijker.Een completere informatiebron van nieuws dan de krant is er op dit moment niet. Nadeel is echter dat de kranten is sommige zaken achter de feiten aanlopen wanneer bepaald nieuws al geen nieuws meer is.Een actueelvoorbeeld is de huidige Jasmijnrevolutie in Tunesie en de opstand in Egypte. Er gebeurt zoveel achter elkaar en de veranderingen volgen elkaar in rap tempo op dat zelfs de nieuwszenders moeite hebben om alles op tijd bij te stellen. De vraag is echter; heeft de krantenlezer daar behoefte aan of hebben zij liever een compleet overzicht van de hele gebeurtenis of een deel daarvan?

Het Vlaamse en Federale parlament in Belgie gebruikt juist weer veelvuldig de krant om vragen aan ministers te stellen.

De kranten publiceren advertentie’s, wat een belangrijke inkomstenbron is voor de krant en deze zijn in regionale kranten veel meer op de omgeving van die lezersgroep gericht.

Advertentie’s ziet men ook regelmatig op het internet maar wie weleens geprobeerd heeft om de deze online te bekijken komt vaak bedrogen uit. Het aanbod is tegenwoordig enorm en daardoor erg onduidelijk geworden.

Met dit gegeven blijkt dat er altijd lezers van kranten zullen blijven bestaan al is het alleen maar om de verscheidenheid in berichtgeving te behouden en als democratische “spreekbuizen” blijven fungeren die hun rol in de maatschappij willen behouden.